Kk for Kapwa Ko

I attended mass this morning with the whole family. I was too glad to meet our new assistant parish priest and to hear his homily about one of my favorite stories – THE GOOD SAMARITAN.

Sino nga ba ang KAPWA KO? Yung mga taong katulad ko lang ba? Paano yung iba sa akin? How should I deal with them?

Naalala ko tuloy yung isang experience ko two weeks ago.

Eksena: Papasok na si Kk sa school. Sakay sa tricycle.
Buti na lang medyo maaga-aga ako nun sa usual kong pasok. Umandar ang tricycle. Mayamaya pa, nagmenor ito at parang titigil para isakay ang isang babaeng high school student mula sa public school sa amin. (NOTE: Wala sa national road yung school kaya bihira talagang pagsabayin ang mga pasahero ng private at public school.)Pero dahil nga mukhang isasakay sya ng driver, wala akong ibang choice kundi huminga ng malalim while these thoughts are running through my mind..

..Ano ba yan? Sana ako ang unang ihatid ng driver, dahil kung hindi, first time kong male-late pag nagkataon.
..Sana barya lang ang ibayad nung estudyante. O kaya naman e may pansukli si mamang driver. Karaniwan kasi P50 o P20 ang binabayad at wala pang pansukli ang driver.
..Sana hindi traffic papasok at palabas dun.
..Sana hindi sya dun sa annex ihahatid. Male-late talaga ako. AS IN!

At bigla ngang sinakay ang estudyante. Pagsakay nya, tumingin sya sa akin at ngumiti at sinabing..

“GOOD MORNING PO.”

Napangiti na lang ako at sumagot ng “GOOD MORNING DIN.”